İş yaşamında stres, çalışanları ve özellikle yönetici pozisyonundakileri ruhsal ve bedensel açıdan etkilemekle kalmayıp sağlıklarında ve başarılarında önemli rol oynamaktadır.
Steers’e göre; geçmiş yıllarda büyük ve orta ölçekli şirketlerde çalışan üst düzey yöneticiler, "hayatlarını şirketlerine adamış ve kendilerini bekleyen ölüme koşar adım giden fedailer" olarak görülüyordu. Fakat daha sonra yapılan çalışmalar bu fikrin yanlış olduğunu ortaya koydu.
Çünkü üst düzey yöneticilerin çoğu, iş hayatında yaşadıkları büyük sıkıntılara rağmen çok sağlıklı durumdaydılar. Çalışmalardan çıkan sonuç "hayatlarını şirkete adamış kurbanlar"ın aslında orta düzey yöneticilerin olduğunu göstermekteydi.
Bunun sebebi üst düzey yöneticiler daha serbest hareket edebilirken orta düzey yöneticiler böyle bir imkana sahip değildirler ve ara kademe yöneticiler üst kademe yöneticilerin baskısı ve ara kademenin de direnci arasında kalmaktadır.
Üst düzey yöneticiler, fırsatları ve tehditleri önceden görebilmeli, değerlendirebilmeli ve karşılaşılabilecek problemlerin üstesinden gelebilecek yetenek, bilgi ve birikime sahip olmaları gerekmektedir.
Bu vasıfları taşımayanlar iş stresini yoğun olarak yaşayabilmektedir. İşletmelerin ana amacı kar elde etmek olduğuna göre her türlü kayıp yöneticinin sorumluluğunu yerine getirememiş olmasına bağlanabilecektir.
Bu nedenle yöneticilerin kendini her zaman gelişime açık tutması gerekecektir. Her şeyden önce işletmenin bütünüyle değişime ve gelişime açık bir yapıya sahip olması gerekmektedir. Bu yüzden alt kademe yöneticilerin ve çalışanların değişime ve gelişime göstereceği direnç yöneticinin bu sebeple yükleneceği stresle başa çıkmasını gerektirecektir.